Çengel

                             şiir, kitaplar ve şarkılar ah

                          ilaç diye ciğerlerime sürdüğüm

*
ne çok uğultu yüklemişim duvarlarıma
yaslı çivilerle rapt eylediğim
ne çok iç ağrısı, can törpüsü, kendimle konuşmalar
avuntu çerçevelerine tıktığım bağırmalar

gürültüyle konuşmalarınızı anlayamadım

*
gövdesine hanımeli sarılmış ergen bir vişne ağacıdır çocukluğum
sarhoş baba kusmuğunu
duvara fırlatılmış kedi kanını
un bulamacıyla beslenmekten ölmüş kuzu yavrusunu
oğul tahliyesi bekleyen bir ananın kalp sancılarını
renksiz çiçeklerine bezenip eteğinde saklayan

vişne çekirdeklerinizi hala çöpe atamadım

*
ikiyüzlü davranamam
ölene dek taşıyacağım bir burkulmadır ergenliğim
Füruzan’ın kalemine tutunmuş her çocuk gibi
çıktığın o kapıyı tekrar bulamama kaygısı
kapı önünde kalma ürküntüsü
gönderdiğini unutan Ayhan Işık bıyığına hükümlü

kapılı tablolarınızın önünde kalakaldım, ayrılamadım

*
can törpüsü yavaşlasın, acıları azalsın umududur insanı yaşatan
bu unutkan ablalar, bu vicdansız abiler ne çok hak ettiler balgamı
ne çok iç ağrısı koydular önümüze
ne çok gülüşümüz boğuldu, sakatlandı ve kayıp
cezaevi, askerlik, tımarhane ömrümüzün özeti

düğün kasetlerinize katlanamadım

*
öyle gür
öyle gür sanıyordum ki sesimi

ödümü patlatırım diye haykıramadım